ခ်စ္သူသိေစ

မိုးစက္ေတြလို
မယိုဘူး
ဒါေပမယ့္
စိမ့္တယ္။
အေမွာင္အလင္းေတြၾကား
အေရာင္အဆင္းေတြလည္းမ်ားတယ္။

ျဖတ္သြားျဖတ္လာသင္႐ုိးတစ္ခ်က္ကိုမွ
မေၾကညက္ခဲ့တဲ့ေကာင္
အေနာက္ေတာင္ တ႐ိုးကို
မိုးနဲ႕အတူလြင့္ခဲ့ေပါ့။

ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ....
ဆုတ္တခါ၊ ဆန္းတလွည့္
ဒါနဲ႕ပဲ မိုးလြန္၊
ထြန္ခ်ဖို႕မရဲတာလည္း အႀကိမ္ႀကိမ္ပဲ။
ဒါ့အျပင္
ရြာလြန္ရြက္တိုက္
မိုက္လည္း မိုက္ခဲ့ဖူးရဲ႕။

ဒါေပမယ့္......... ခ်စ္သူ
ငါ ။ အယူမတိမ္းခဲ့ဘူး
ျမဴခိုးနဲ႕ ႐ိုးမေတြခြဲမရသလိုမ်ိဳး
မင္းကိုငါျမတ္ႏိုးတယ္။

မိုးေအာက္က ေျမျပင္ျခင္းတူေပမယ့္
ငါက လူေပ
ဒီေျမတေၾကာမွာ
ေလလြင့္ရင္း ေမ်ာေနတဲ့သူ။
ကိုတာရာ ေျပာသလိုပဲေလ -
“....ျမက္႐ိုင္းက မိုးကုတ္စက္၀ိုင္းကို
နမ္းမရသလို ....” မ်ိဳး ပဲေပါ့။

တေမ့တေမာ မင္းကိုေငးခ်ိန္နဲ႕ပဲ
ငါတင္းတိမ္မကြဲ႕။
ခ်စ္သူေရ....
သစ္ခြပန္းေလးေတြေပၚ
ႏွင္းစက္ေတြသြန္ခ်သလိုမ်ိဳး
ေအးခ်မ္းလွပပါေစကြယ္။


.